klote noten

argh! reeds deze ochtend liet ik de hele wereld weten dat ik klaar was met mijn paper. wat zeg ik, gister chatte ik al met p, een columbia vriend, dat ik mooi een biertje aan het drinken was en in mijn eentje proostte op het afzijn van mijn paper. mijn g-chat status zei eerst: beer due to paper that is done, daarna meldde het gewoonweg: paper - done. ook op twitter liet ik weten klaar te zijn. ik ben een mens ferm met beide benen in de digitale wereld.

totdat echter bleek dat al deze uitroepen van klaarheid niet klopten. de hele dag, dat wil zeggen, van 11am tot 8pm (dat is negen uur! 9! uur!), heb ik besteed met het prutsen aan mijn noten. (ik vind dat ik dat gewoon kan zeggen, meisje-zijnde.) wegens het feit dat kwantiteit aan columbia belangrijker is dan kwaliteit, breidde ik mijn miezerige 60 voetnootjes uit tot het bevoeglijke aantal van 110. hierdoor echter moesten al mijn verwijzingen weer op de schop, en dat was een uitzoekwerk van 'oh dear lord mother of sweet jesus'.

wat dit hele gedoe echter een groot huilfeest maakte is dat wat bij iedere ivy-league-student bekend staat als 'het bluebook'. deze gruwel telt 509 pagina's en bestaat geheel en al uit regels voor hoe je noten moet maken. afkortingen, verwijzingen, opmaak, hoofdletters, voor a-l-l-e-s wat je maar kan bedenken is een regel. en als je in je paper obscure bronnen gebruikt (zoals brieven van de nederlandse staatssecretaris van justitie naar de tweede kamer), dan kan je er donder op zeggen dat je eerder je haren uit je hoofd en oren hebt getrokken dan dat je de bijpassende regel hebt gevonden.

enfin. het is nu echt af. echt. ik trek mijn blikje bud open en ga goede voornemens formuleren voor het notenwerk van mijn tweede paper.