tolk

ondertussen is het leven hier weer normaal, maar ergens zit er nog wel een beetje schrik. toen ik vanochtend een vluchteling aan de desk had die een brief overhandigde van de dokter, zeggend dat deze man gewelddadig was en geestelijk instabiel, was ik tamelijk op mijn houde. maar verder gaat het vandaag prima, en kon ik bijvoorbeeld een man blijmaken met de mededeling dat zijn naam was gecorrigeerd op zijn mandaat, een verzoek dat hij twee jaar geleden had ingediend.

gister schreef ik iets over de tolken. deze mensen verdienen alle respect. het zijn vluchtelingen zelf, die hier in nairobi ons helpen met het vertalen van de gesprekken aan de desk, tijdens de interviews enz. we betalen ze erg slecht, en zij zijn het die altijd de klappen moeten opvangen. and yet, ze zijn altijd aardig en rustig. soms een beetje teneergeslagen, maar soms ook heel vrolijk. het is erg jammer dat je geen persoonlijke band 'mag' opbouwen (niet dat je zoiets kan tegenhouden) met de tolken, want dat zou belangenverstrengeling zijn. bleh!