heftige dag

de eerste dag aan de desk.

twee keer moest ik heel erg slikken. vorige week was ik in de kelder bezig een lijst te maken met security claims die al veel te lang onbeantwoord zijn. vandaag kwam iemand van die lijst. anderhalf jaar wacht hij al op een antwoord. de man had geen hoop meer in zijn ogen: zie ziet het er dus uit als iemand gewoon opgeeft. ik zit er nu zelf achteraan dat deze zaak binnen twee weken wordt opgelost. overigens is het geen onwil van onze kant; hij is gewoon een van de velen.

een andere man, met heftige - nieuwe en oude - wonden aan zijn gezicht, hals en armen, kwam het kantoor binnenstormen. hij had hulp nodig, maar waarvoor was niet helemaal duidelijk. hij werd naar een ander kantoortje gestuurd naast ons. (er zitten geen muren tussen de 'kantoren', het zijn eigenlijk gewoon allemaal tafels met computers erop en wat stoelen eromheen.) daar liet hij zichzelf vallen, terwijl hij met zijn hoofd op de grond bonkte en wanhopig iets in het ethiopisch schreeuwde. we dachten allemaal dat een van de medewerkers in elkaar werd geslagen, dus de bewaking kwam er direct aan en alle wachtende vluchtelingen verdrongen zich voor de deur (actie!). de man werd afgevoerd.

vandaag heb ik ook de langste mensen van de hele wereld ontmoet: de dinka's. zij behoren tot een volk in zuid-sudan waarvan er velen gevlucht zijn. een van hen heeft een boek geschreven, what is the what (aanrader!!! een deel speelt zich af in kakuma, het vluchtelingenkamp). maar goed, deze jongens zijn twee meter tien. allemaal! of nog langer! soms overdrijf ik een beetje, maar in dit geval is dat helemaal niet nodig. ze moeten allemaal bukken voordat ze het kantoortje binnenkomen. met kop en schouders steken ze boven de nederlanders (zijn wij niet de langste?) uit.

let's see what tomorrow will bring.