de bij

ik heb een nieuwe fiets. en man, wat ga ik nu hard. u moet weten, de ketting en het middenrif van mijn vorige fiets was dermate verguisd dat 'ie continu doortrapte. ieder klein heuveltje was een ware mont ventoux: halverwege kwam ik dus stil te staan. als resultaat moest ik iedere keer als er een brug aankwam afspringen en met de fiets aan de hand naar boven rennen. medefietsers lachten me vaak uit.

ook kon ik de versnellingen niet meer instellen, en mijn fiets had het wijze besluit genomen om dan maar op de zwaarste versnelling stil te blijven staan. niet alleen zorgde dat ervoor dat ik niemand nooit niet bij kon houden (d vond me dus bijzonder langzaam, terwijl ik van nature een snelle fietser ben), maar ook ontplofte mijn bovenbenen iedere keer en kwam ik heet en bezweet op de plek van bestemming aan.

ain't no more! voor mijn verjaardag kreeg ik namelijk een mooie zwart/gele fiets van d. ik noem hem ook wel 'de bij'. enfin, de bij dus, die heeft geen last van kettingen en middenriffen en versnellingen. ik en de bij gaan daarom razend hard, en opeens kom ik overal op tijd aan (dat ik altijd te laat kwam lag dus aan de fiets, dat u het even weet). het is de derde nieuwe fiets in korte tijd (ik kocht er ook eentje in nairobi en new york), maar de bij en ik zijn voorlopig het beste duo.