rip schoen

vorig jaar herfst werd mijn rechtersok telkens nat. nu regent het tamelijk vaak in new york, met het is toch echt niet de bedoeling dat de onderkant van je sok nat wordt. een poosje probeerde ik het nog te negeren, maar soppende sokken zijn tamelijk vervelend. toen ik eenmaal de moed had verzameld om te kijken wat er aan de hand was, bleek dat er een groot gat in mijn rechter-allstar zat. nu ben ik nogal gehecht aan mijn all-stars, en dus liet ik er een nieuw zooltje onder zetten. maar nu, nu er wéér een gat in de (extra) zool zit (en bovendien de zijkant helemaal kapot is), nu zal ik ze toch echt op straat moeten zetten.

zo jammer, want ik had ze graag nigeria laten zien. ze hebben immers ook door het regenwoud in rwanda, over de boulevard van bujumbura, langs het victoriameer in kampala, en in het zand van zanzibar gelopen. maar nu dien ik mijn reis in west-afrika met mijn andere all-stars te maken, en dat voelt als verraad.

maar goed, die reis dus. drie keer moest ik ervoor op en neer naar den haag om een visum voor nigeria te krijgen. de eerste keer had ik niet de goede documenten uitgeprint (maar dat mocht ik toen bij lukrake mensen in een villa die naast de ambassade stond doen: wat een vriendelijke mensen daar in den haag), de tweede keer had ik geen multiple entry gekregen (anders kom ik het land niet meer), maar de derde keer was het toch gelukt. ik ben weer helemaal getraind in vriendelijk lachen en geduldigheid.

zondag vertrek ik, dus toedeloe voor nu! volgende blog uit lagos, hoop ik.