gevonden voorwerp

het weekend bracht ik door in de provincie. hoewel nederland groter is dan slechts het hoofdstedelijke, was ik toch dolblij dat ik maandagmiddag weer op amsterdamse grond stond. ik wil graag van mijn sokken worden gereden door een onstuimige fietser, ik verlang naar de weeige geur van wiet die mijn neus indrijft als ik langs een coffeeshop loop, god ja, ik miste zelfs de open wonden in de stad die al dan niet ooit een metrostation zullen herbergen.

toch heeft ook de provincie zo haar charme. al lopend door hengelo kochten d en ik een softijsje met discodip bij snackbar marcel. d kwam daar vroeger al, en herkende de eigenaar zelfs als diegene die achter de frituur stond. enfin, al betalend had ik mijn handen vol aan de dip die begon te druipen en ondertussen stond d alweer buiten te dralen.

we waren goed en wel een flink aantal minuten onderweg - met in de hand nog steeds de laatste resten van ons ijsje - toen er plots een fietser naast ons opdook. man, middelbare leeftijd, snor, fietstassen. hij begon een praatje, d dacht dat het een schaakvriend van weleer was, ik vermoedde dat de dorpsgek ons had gespot. ik stond al op het punt om ´scheer je weg, landloper!´ te roepen, toen hij een rode portemonnee tevoorschijn haalde. mijn rode portemonnee, wel te verstaan. met het schaamrood op mijn kaken bedankte ik eigenaar marcel wel vier keer omdat hij zo vriendelijk was geweest ons na te fietsen.

de provincie. eerlijk zijn ze er wel.