rule of law

twee dagen lang was ik te gast op de militaire academie van de vs: op west point om precies te zijn, waar de legerofficieren worden opgeleid. allemaal academici en beleidsmakers waren aldaar samengekomen om te spreken over het internationale recht, en meer in het bijzonder over het internationaal strafhof in den haag, over vrouwen en kinderen tijdens oorlog en over de amerikaanse oorlog tegen terrorisme. ik was uitgenodigd door mijn voormalige (militaire) docent genociderecht, omdat hij dacht dat ik dit wil leuk zo vinden. hij had gelijk.

de reden voor de conferentie was de opening van de 'rule of law' center op west point waar het oorlogsrecht bestudeerd gaat worden. kosten noch moeite waren gespaard om van het hele gebeuren nogal een spektakel te maken: niet alleen waren er tientallen interessante sprekers voor de panels ingevlogen uit den haag (de ugandese rechter van het strafhof en de aanklager van het jugoslavietribunaal bijvoorbeeld), maar ook waren er voor iedere lunch en diner hooggeplaatste gasten uitgenodigd om keynote speeches te geven.

mary robinson, oud-president van ierland en oud-hoofd van de mensenrechtentak van de vn, was het meest indrukwekkend; wat een wijze vrouw. eric holder, minister van justitie en een van de machtigste mannen in de vs, vertelde dat in het verleden het leger niet altijd zo netjes met terreurverdachten om was gegaan. de mannen van de secret service (met van die draadjes in hun oor) die door de eetzaal verspreid zaten lieten ondertussen hun ogen spiedend over de luisterenden gaan. queen noor van jordanie sprak ook, maar wat me het meest is bijgebleven is het protocol wat om het dineren met een koningin hangt: de hele tijd moest iedereen gaan staan als zei dat ook deed, en we mochten pas weer zitten als zij zich weer had neergevleid.

tussen de bedrijven door sprak ik met de rwandese ambassadeur voor de vs over president kagame en de klacht van velen dat die laatste steeds meer autoritaire trekjes begint te krijgen. het verbaasde me niet dat hij een gelikt antwoord klaar had. ook maakte ik vele praatjes met de kadetten met wie het best leuk praten was, zeker toen ze vertelden over hun training in nederland met hollandse soldaten. ze vertelden dat ze in amsterdam telkens heel bang waren dat ze per ongeluk een coffeeshop inliepen, omdat hen dat ten zeerste verboden was. oh ja: tot slot was het ook een mooie gelegenheid om eens van mijn visitekaartjes af te komen. (in overmoed had ik in het begin van het jaar er 500 laten drukken, en ik had er nog zo'n 489 over.) ja, een geslaagde conferentie was het wel.