drie is tegenwicht

de afgelopen dagen waren er een aantal redenen om heel blij te zijn met mijn verblijf in new york. ik zal ze eens posten, zodat het wat tegenwicht geeft voor de serie 'van new york moet je het niet hebben'. hier komen ze, in alfabetische volgorde:

1. de m. toen ik een poosje in de metro moest zitten, afgelopen dinsdag, sloeg ik het boek open dat ik op het moment tot mij aan het nemen ben. death of a salesman heet het, en het is een van de belangrijkste amerikaanse toneelstukken ooit in de korte en nietszeggende geschiedenis van de vs geschreven. welnu, ik was het aan het lezen - ladiedadiedom - en toen ging een oudere man tegen me aanpraten, over de thema's in het stuk en hoe actueel het nu nog is. over socialisme en de angst van amerikanen daarvoor. over blagojevic en paterson. hoewel ik niks van mijn boek kon lezen (grombel!) vind ik het doorgaans heel leuk als new yorkerige mensen tegen me aanpraten; zo nu ook.

2. de s. gister bezocht ik in de snijdende wind het statue of liberty. niet omdat ik daar zelf zo graag heen wilde (ik kijk wel uit, een toeristenval, dat is het, en voor je het weet heeft een meeuw je broodje hotdog uit je hand geslagen) maar omdat d - mijn rwandese huisgenoot uit nairobi - dat bezoekje wilde maken op de enige dag dat hij in new york is. hij kwam dinsdag aan vanuit kigali en vertrekt vandaag naar idaho, alwaar hij een tweejarige opleiding zal doen. vet leuk was het, om hem weer te zien, en vooral om met hem te praten over hoe het was in nairobi. i'm a sucker, i know. het statue was wel ok, overigens. het is gewoon een standbeeld dat veel kleiner is dan je verwacht. mwah, zeg ik. new york vanaf het water is wel mooi; en met het zonnetje erbij kon ik bijna de lente horen roepen ('evelien, evelien, we komen eraan hoor!').

3. de v. dinsdag was ik de hele dag bij de verenigde naties kind aan huis. aldaar vond de internationale week van de vrouw plaats, of zoiets, en derhalve waren er heel veel vergaderingen en andersoortige meetings. interessant als je voor een organisatie werkt die de positie van de vrouw (en vooral: de vrouw met hiv in ethiopie) wil versterken. dus daar ging ik, met mijn toegangspasje en mijn groene hakjes, onderwijl kijkend alsof ik er elke dag kom en dus heus wel wist waar ik moest zijn. alhoewel niet zo nuttig (ik ging uiteindelijk naar een bijeenkomst over het nut van vrouwencondooms - echt waar, ik zweer je - en over het schrijven van een grondwet in post-conflict gebieden zoals oost-timor en afghanistan), had ik het toch enorm naar mijn zin met mijn net aangeschafte vn-mok.