een serie, nr 2

in de serie 'van new york moet je het niet hebben', nummer 2. uitgebreid uit eten. (dat valt in dezelfde categorie als bruine cafe's - horeca - en derhalve heb ik geoordeeld dat het is toegestaan.)

de amerikaanse obertraining heeft slechts twee aspecten: (1) vriendelijk zijn voor de gasten, ookal zijn ze nog zo vervelend, arrogant en luidruchtig (ik bedoel: nog zo amerikaans), en (2) de tafel zo snel mogelijk klaarmaken voor de volgende gasten. een half uur, tops, dan moet je uitgegeten, -dronken en -betaald zijn. dat laatste was in tijden van economische hoogspoed te begrijpen, want iedere middenstand amerikaan at buiten de deur waardoor er op een avond wel 15 shifts (zo heet dat toch?) doorheen moeten.

maar nu, lieve mensen, nu eet niemand meer buiten de deur. recessie = aardappels koken, niet sushi eten. voor de snelheid waarmee je weer van je tafel wordt geveegd heeft het echter niets uitgemaakt. d en ik gingen naar een thai, bestelde binnen 4 minuten, hadden binnen 8 minuten onze pad thai wot en chicken sate en waren binnen 22 minuten uitgegeten. na 23 minuten stond de rekening voor ons en binnen 24 minuten hadden we betaald. toen moest d nog zijn biertje opdrinken. binnen 28 minuten stonden we weer buiten.

laat ik voor de zekerheid nog even zeggen: het is geen uitzondering. dit gebeurt ons dagelijks. dagelijks! (althans, op de dagen dat wij vinden dat we het ons kunnen veroorloven om niet zelf aardappeltjes te koken.... haha, alsof ik ooit aardappels kook.) het is ongetwijfeld erg efficient et al, maar leuk is anders als je een uitgebreide tafelsessie verwacht.

maandag in deze serie: de lente.