weten jullie het nog? dat ik drie maanden geleden door een regenwoud banjerde in rwanda, het parc national nyungwe forest? vanochtend zapte ik in een documentaire met colobusaapjes en toen dacht ik: die waren ook in nyungwe. na een aantal seconden werd me duidelijk dat de documentaire inderdaad over dat regenwoud ging, en daar werd ik erg blij van. jack hanna's 'into the wild' heette het; laat me jullie iets vertellen over jack hanna.
1. hij vind zichzelf erg ondeugend - toen hij door het regenwoud liep, ontstonden er allemaal scheuren in zijn jungle outfit en toen hoops! scheurde hij zomaar zijn borstzakje van zijn blouse. de gulle lach van jack schalde door het regenwoud (direct alle aapjes wegjagend). nou nou jack, jij durft.
2. hij voelt zich een blanke weldoener die de arme zwartjes wel even uit de misere helpt - hij gaf de bijenhouders een nieuw outfit en klopte zichzelf blijmoedig op de borst: nu zouden ze niet meer zo vaak gestoken worden, dankzij de grote jack. jack, well done! zag je hem denken.
3. hij snapt sociale structuren direct als hij ze ziet - een blanke vrouw die acht jaar geleden in het regenwoud was gaan wonen om te vrijwilligen bij allerlei projecten was 'as a queen for these people'. inderdaad, een koningin heeft namelijk onderdanen nodig en nu ja, die heb je daar zat natuurlijk.
ondanks dat ik me vreselijk zat te ergeren aan deze vervelende man, waren de beelden van het regenwoud precies zoals ik ze me herinnerde en zag ik zelf de rangers die mij toen hielpen op mijn tocht. het gevolg van de documentaire is echter wel dat ik weer weg zak in die vreselijke heimwee naar oost-afrika. hoe kom ik daar toch vanaf? iemand tips?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten