fooitje

harrison ford was diegene die ik op mijn tong had. dank janneke! (appeltaart komt als ik weer in nederland ben, oke?) best lekker wel - ford op mijn tong.

het uiteten gaan van zaterdagavond was ook best lekker. in een frans restaurantje op broadway, met - dat vond ik het leuks van het hele gebeuren - een metalen bordje van bensdorp cacao. mensen uit bussum horen te weten waar ik het over heb. mijn aanvankelijke pret over dit stukje nederland in amerika verdween echter. het kwam door het tip-dilemma.

in de vs dien je te tippen (id est, fooi te geven - halloho!). dat is een soort van verplicht, omdat de salarissen zo laag zijn - echt iets van 4 dollar per uur ofzo. je zou kunnen denken: wat kan mij dat schelen, ik ben niet verantwoordelijk voor de slechte werkomstandigheden hier. dat denk ik dus niet. oke, dat denk ik soms, maar met fooi geven is het net zoals met puppies lief vinden: dat doe je gewoon.

daarnaast moet je ook belasting betalen. voor je eten dus, want nou ja, dat moet gewoon. samen zo'n 18 procent de voedselprijs. nu ja, normaal niet zo'n probleem. maar in bovengenoemd restaurant kwam de rekening met een grote cirkel om het gedeelte waar reeds voorgedrukt stond: tip niet inbegrepen. en daaronder stond ook nog eens met de hand geschreven bij: 18 % recommended.

ik vond dat zo stom, en d. ook, dat we mooi niet 18 procent betaalden, maar slechts 11 procent. vervolgens renden we zo snel mogelijk het restaurant uit omdat we toch wel een beetje beschaamd waren. maar ha! dat zal ze leren zo stom te doen. dat we buitenlands praten betekent niet dat we onwetende toeristen zijn!