in kampala

goed, vrijdagavond enorm gefeest met mijn collega's en bijzonder laat mijn bed opgezocht, waardoor de hele zaterdag bestond uit het vervloeken van mezelf en vooral mijn hoofdpijn. om 11 uur 's avonds ging ik toch maar naar de bus, want om nou vanwege een kater mijn reis uit te stellen is ook zo wat. die busreis was weer ouderwets verschrikkelijk: de weg tussen nairobi en kampala is hobbelig, erg hobbelig. en ook al had ik een vrije dure - en dus 1 van de betere - bus, nog steeds betekent dat krakkemikkigheid en ongemak. geeft overigens allemaal niks, want ik had het heel gezellig met mijn medebusreizigers.

nadat we om een uur of twaalf de volgende dag (dus: zondag) de nijl waren overgestoken (dat was wel vet trouwens, want het is toch de nijl) kwam ik om twee uur in kampala (hoofdstad uganda) aan. deze stad is, net zoals rome, op zeven heuvels gebouwd. een vriend van een collega (diegene met wie ik een kantoor deelde) stond me op te wachten en bracht me naar een soort studentenhuis, waar hij een kamertje heeft. daar mocht ik crashen, hij vroeg aan een studiegenoot of hij zolang bij hem op de kamer mocht slapen. ongelooflijk gastvrij, maar ook de normaalste zaak van de wereld.

het studentenhuis staat in een sloppenwijk, dat wel, en hoewel het best wel veilig is, is het ook raar om daar doorheen te lopen. alle kleine kinderen dromden vanochtend om me heen, onderwijl 'hello mzungu' roepend. als ik ze een hand geef, zijn ze buiten zichzelf van vreugde. naast dat mijn verblijfplaats nogal afwijkt van die in nairobi is de manier van transport ook verschillend: er rijden door de stad honderden brommertjes - boda boda - waar je achterop springt. veel relaxter dan een matatu, want ook al staat de rest van het verkeer stil (en dat staat het hier heel vaak, heb ik inmiddels ervaren), zo'n brommer kan overal omheen. niet helemaal zonder gevaar overigens, maar laat ik daar niet over vertellen.

de vriend van de collega laat me ondertussen de hele stad zien, neemt me mee naar eettentjes waar ik alleen natuurlijk nooit zou zijn gekomen en wijkt niet van mijn zijde. dat laatste is natuurlijk ook weer niet helemaal nodig, maar ja, een gegeven gastheer kijk je niet in de bek. vandaag bracht hij me naar een kapper, alwaar ik de afgelopen zeven uur mezelf heb laten martelen. ik besloot namelijk mijn haar te laten invlechten (ik denk dat ik er nu 800 op mijn hoofd heb), want dat is veel praktischer dan los haar dat om de haverklap vies wordt. warm water hoef ik niet echt te verwachten op deze reis, dus uitgebreid mijn haar wassen onder een hete douche zit er niet in. vlechtjes dus. vreselijk pijnlijk. en een beetje gek.

morgen ga ik raften op de nijl, dat is, als de organisatie die dat doet me op wil komen halen in kampala. willen ze dat niet, dan vertrek ik morgen naar kigali (de hoofdstad van rwanda). maar eerst vanavond nederland - italie: alle voetbalwedstrijden worden hier uitgebreid uitgezonden! ik heb mijn voetbalshirt al aan...