bijna af...

het is een mooie lentedag in het zonnige nairobi. een feestdag bovendien, iets met de onafhankelijkheid (ik krijg maar niet helemaal door wat het nou precies is). omdat het dit jaar op een zondag viel is iedereen morgen ook vrij, wat mij mooi de mogelijkheid geeft om mijn scriptie helemaal af te schrijven. op dit moment vorder ik heel aardig met mijn conclusie, maar er is een paragraaf in mijn laatste hoofdstuk waar ik nog even flink op moet kauwen. ondertussen faalt van de p. in grote mate door mij nog helemaal niks opgestuurd te hebben van zijn scriptie. publieke schande is zijn deel.

nu het schrijven zo zijn einde nadert, word ik een klein beetje zenuwachtig. ruim een jaar heb ik eraan gewerkt, waarbij ik eerlijk moet bekennen dat het overgrote leeuwendeel (dat is dus: bijna alles) de afgelopen vier weken tot stand is gekomen. dat neemt echter niet weg dat dit gedrocht langer dan een jaar aan mij geknaagd heeft. ik hoop dat het wel een beetje goed is. volgend jaar mag ik er weer eentje schrijven, maar dan in twee maanden. ik kijk er wel naar uit eigenlijk; ik heb nu eindelijk in de vingers hoe het moet...