zuid-sudan

heb ik reeds verteld dat er een grote influx van sudanese jongens was aan de desk met security claims, laatst? welnu, dat is zo. en aangezien dat opmerkelijk is, lichtte ik de protection officer in. het resulteerde vandaag is een vergadering met een aantal 'community leaders' (sorry mam, maar in het engels klinkt het gewoon veel beter) uit de sudanese gemeenschap. dat was interessant, want ze deden een boekje open over hoe het in kakuma is en wat de reden kan zijn voor de influx.

sudanesen, vooral uit zuid-sudan en dan van de dinkastam, vinden het ongelooflijk belangrijk om naar school te gaan. ze zijn allemaal gemotiveerd. aangezien er nu vrede is in zuid-sudan (niet verwarren met darfur: dat is west-sudan!), worden ze allemaal gerepatrieerd. maar in zuid-sudan (ongeveer drie keer zo groot als kenia) is helemaal niks. he-le-ma-al ni-ks. dus naar school gaan kan niet, water kopen kan niet, volleyballen kan niet. daarnaast is het dan wel vrede, maar dat neemt niet weg dat alles koek en ei is tussen iedereen. zeker niet in een cultuur waar het nemen van bloedwraak een normale reactie is op onrecht.

heel erg interessant dus, maar ook wel treurig, wetende dat wij niks voor ze kunnen betekenen. wat wel weer leuk is, is het feit dat ik me erg gewaardeerd voel hier. ik heb het idee dat ik iets kan bijdragen en dat ik serieus genomen word in mijn observaties.