buiten

er slapen nu zoveel vluchtelingen buiten de poort dat de buren zijn gaan klagen. belangrijk om te weten is dat het nieuwe kantoor in een residentieel gebied staat: er wonen heel veel diplomaten en andere rijke (westerse) mensen hier. die zijn natuurlijk niet gewend aan de aanblik van hongerige kinderen, huilend omdat ze het 's nachts koud hebben. ja, echt reuze vervelend voor de buren.

deze klachten zorgen enigszins voor een handen in de haren gebaar bij onze bazen, aangezien we misschien door de gemeenteraad uit onze compound worden gezet. en nogmaals, unhcr hier in nairobi geeft geen accomodatie (behalve in heel speciale gevallen waar ik hier wel eens over gesproken heb). er zijn nu dus een aantal opties: ofwel we bellen de politie die deze vluchtelingen hardhandig zal aan- en/of oppakken, ofwel we proberen zo snel mogelijk hun case af te handelen. dat betekent dus dat hun security claims met spoed worden beoordeeld, en hun interview met spoed wordt gehouden. voorlopig is voor het laatste gekozen (gelukkig!), maar dat zal waarschijnlijk niet voor altijd zo doorgaan.

in elk geval: bijna alle vluchtelingen die buiten slapen ken ik nu redelijk, omdat ik ze dagelijks aan de desk zie - omdat ze het gewoon iedere dag weer proberen - en bovendien omdat ik zo nu en dan een praatje met ze ga maken (voor zover mogelijk, verder dan 'subah wanaagsan', goedemorgen in het somalisch, kom ik niet). ik leef met ze mee als ze een negatieve beslissing krijgen, maar ben ook blij met ze als we hen kunnen doorverwijzen voor wat geld en counseling bijvoorbeeld. sommigen van deze vluchtelingen zal ik niet snel vergeten.