hoog

een kantoor in een residentieel gebied heeft ook zo zijn voordelen: voor high profile cases (gevluchte militaire leiders, premiers etc) is het een stuk rustiger en dus veiliger hier dan aan de drukke weg waar we eerst zaten. aangezien we op vrijdag gesloten zijn voor 'gewone' vluchtelingen, komen dan juist de high profile cases langs, zodat zij niet gezien hoeven te worden door de andere vluchtelingen.

vandaag waren er drie, alle drie met het hoogste profiel dat er is. ik vind dat reuze spannend, eigenlijk. het is ook wel een beetje moeilijk: deze mannen hebben allemaal ongelooflijk vuile handen (het is oorlog, oke, maar toch; verantwoordelijk zijn voor martelen is toch niet zo netjes), maar we rennen toch de benen onder ons lijf vandaan om ze te helpen. maar een weduwe met zes kinderen, tja, dat zijn er zoveel. rare wereld is het.

anyhow, de drie die vandaag kwam mochten elkaar niet zien - ze kennen elkaar, laten we het daarop houden - en aangezien ik ze mocht ontvangen, moest ik mezelf in allemaal bochten wringen om ze uit elkaars blikveld te houden. de ontvangstruimte (zo klinkt het heel gezellig en formeel, maar het is gewoon een luifel met bankjes eronder; zie de foto die ik hier eerder van maakte) is nogal open, namelijk. het verstoppen lukte niet helemaal, wat een enigszins ongemakkelijke situatie veroorzaakte. beetje jammer.

nb. voor een wijsneus uit canada: we werden zo ongeveer per direct uit onze oude compound gezet, dus toen hadden we niet zoveel tijd om een nieuw kantoor te vinden. het huidige was de enige die beschikbaar was op dat moment.