even vasthouden

wat een vreugdevolle week! eerst word ik tante van wat later bleek een heel lief klein rimpelig rood nichtje, l. genaamd. mijn zus beviel deze week eindelijk, 10 dagen later dan de planning. maar dat betekent mooi wel dat ik het kind net uit het ei kon bewonderen. gistermiddag ging ik met d. op kraambezoek, en nadat laatstgenoemde l. helemaal stil en uber schattig op zijn buik had liggen, werd natuurlijk de onvermijdelijke vraag gesteld of ik ook 'het even wilde vasthouden' (alsof je het over de johan cruijf schaal hebt). bang dat dit ofwel zou resulteren in een krijsend kind dat net op de grond is gevallen danwel in allerlei moederlijke gevoelens die opeens zouden opwellen, was ik daar eerst wat op tegen. maar je wilt de nieuwbakken ouders ook niet teleurstellen, en derhalve heb ik het dan toch even heen en weer gewiegd. ging erg goed. was ook heel erg leuk.

vervolgens was de kat, die vier weken geleden moederziel alleen kwam aanlopen bij crea (het werk van d.) en toen maar asiel werd aangeboden in ons huis, gisternacht klagelijk aan het miauwen en kronkelen. licht irritant was dat wel, maar nu blijkt dat dat de voorbode was van wederom een bezoek van de ooievaar. as we write worden op dit moment allemaal kleine katjes geworpen (helemaal een verrassing was dat natuurlijk niet, want max de kat was wel een beetje dikkig geworden de laatste drie weken, en bovendien had de dierenarts gezegd dat 'ie zwanger was). ik ben er niet bij, helaas, want mijn wratjes moesten worden weggebrand (au au au), maar lieve lieve d. meldde dat hij behoefte had om op de gang een sigaretje te gaan roken. twee keer tante in één week, ik heb een goede timing om in nederland te zijn.