nog nooit heb ik zo'n rampzalige bustocht meegemaakt. het is goed dat ik gewoonte getrouw geen manchette bij me draag, anders waren er vast en zeker doden gevallen. goed nieuws is het feit dat ik een bus kon vinden; dankzij mijn allervriendelijkste taxichauffeur die mij de halve binnenstad van nairobi doorsleepte en voor mij onderhandelde. natuurlijk was alleen de allercrappieste bus nog beschikbaar, maar ik dacht toen nog: een bus is een bus. nu weet ik: niet waar!
zo zijn er bussen met airconditioning. bussen die min of meer op tijd vertrekken. bussen met een chauffeur die niet dronken is. bussen waarbij niet alles in de wind klappert. bussen waarbij je niet klem zit tussen je buurman en het raam (en waarbij de buurman net juist niet pindakaas heeft gegeten / in zijn snor heeft gesmeerd). welnu, lieve lezers, zo niet mijn bus!
om negen uur 's avonds zou mijn bus vertrekken, ik was er om tien uur omdat het verkeer hardstikke vast zat. maar dat maakt allemaal niet uit, want de bus vertrok pas om middernacht. eerst natuurlijk allerlei dingen oppikken en afzetten bij de markt (erg duister rond dat tijdstip), dus om 1 uur konden we echt vertrekken. mijn buurman was een erg aardige oude islamitische man, die me het wel en wee van zijn geloof uitlegde. dat was buitengewoon interessant, maar toch was ik afgeleid door die pindakaas.
slapen was bijkans onmogelijk, zowel door de krapte als door de herrie die de bus zelf maakte. bovendien sloot mijn raam zich niet goed, waardoor het nogal tochtte. en daarnaast vond de chauffeur het nodig regelmatig op zijn toeter te drukken. hellish. hellish! maar ook weer fantastisch, op een sadomasochistische manier. compleet kapot kwam ik vrijdagochtend vroeg in mombasa aan.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten