talloze anonieme ogen kijken me gister en vandaag aan. ik ben aan het opruimen in de kelder (fantastisch, door de grote hoeveelheid stof zijn mijn ogen nu ontstoken), waar grote dozen met vergeten documenten staan. in deze dozen ook foto's dus, gemaakt door unhcr op het moment dat de asielzoekers een aanvraag doen voor de vluchtelingenstatus. ze lijken een beetje op de foto's die ik altijd maakte met vrienden op het station, in zo'n klein hokje. alleen is de uitdrukking van deze mensen doorgaans niet vrolijk of melig. een aantal hebben een naam of nummer achterop geschreven, maar de meeste zijn naamloos. ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om ze weg te gooien.
tijdens het opruimen kom ik naast honderdduizend mandaten - die dus allemaal in de goede map moet worden gestopt - ook wonderbaarlijke documenten tegen. zoals de brief aan unhcr van een groep oude somalische mannen, leiders van een deel van de somalische vluchtelingengemeenschap in dadaab (het vluchtelingenkamp). de brief is gedateerd op 17 september 2001, en spreekt condoleances uit aan alle slachtoffers van de aanslagen van '9-11' en daarnaast de wens dat de daders snel opgepakt en berecht worden.
ik vind het bijzonder om zoiets te vinden, omdat de beelden die bij mij voornamelijk op het netvlies staan van net na de aanslagen die zijn van de feestende palestijnen. na het lezen van 'het zijn net mensen' van joris luydendijk weet ik wel dat de media een tamelijk misvormd beeld geven van het midden-oosten (en daarvoor vermoedde ik het reeds), maar toch doen dit soort brieven me goed.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Het vormt je wel persoonlijk. Je gaat anders naar dingen kijken en hopelijk ook relativeren. Door jou schrijven maar vooral de discussies aan tafel (waar blijven die) heeft ons denken ook veranderd in de jaren. Zo helpen wij elkaar om dingen in een ander daglicht te zien. Je kunt je ogen toch niet geloven dat dit nog in de wereld (waar wij in leven) bestaat. Achterover zittend met een glas bier in de hand de inrichting van je huis bekijken en zeggen dat het hoog tijd wordt voor verandering die drie jaar geleden nog pas gedaan zijn. Waar hebben wij het nog over als je in de archieven kijkt en in de ogen van deze hulpzoekende. Misschien moeten we allemaal om beurten eens een maand komen helpen.
Rob
Een reactie posten