woensdag 21 oktober 2009

dagen zijn weken

marokko voelt als thuis, dat is wat ik u kan zeggen. maar voordat ik daarover uitweidt, eerst een groot excuus aan de fans voor de lange afwezigheid. ik beloof beterschap.

goed, marokko dus. het lijkt al wel alsof ik hier twee weken ben, terwijl ik slechts zaterdagnacht met een hoop vertraging in casablanca aankwam. op zoek naar een taxi op het vliegveld liep ik een portier / bode van de gemeenteraad tegen het lijf, die bij zijn familie op vakantie ging. wereld = klein (en dat zou later ook nog blijken). casablanca is de stad zoals ze het beschrijven: vervuild, druk en dus i'm loving it. slapen, kaartje kopen voor bus, niet weten welke tijd het is, drie uur wachten en dan bijna alsnog de bus missen; ik vind dat men op vliegvelden folders moet uitdelen met de tijdsverschillen. dit is toch geen doen zo!

in elk geval, na casablanca kwam marrakesh, wat ik maar verschrikkelijk vond. er was nog net geen patatje van adje, maar verder is het een nederlandse enclave. couscous op het centrale plein was niet onaardig, maar het gesprek van de rotterdammers naast me over hun allergien had me echt bespaard kunnen blijven. de volgende dag ontsnapte ik derhalve zo snel mogelijk naar het atlasgebergte. in de bus zaten drie nederlanders heel nederlands te wezen, maar onaardig waren ze niet: samen met nog een zwitserse en een spanjaard charterden we op de plek van bestemming (ouarzazate) een taxi om een beetje in de buurt rond te rijden. ait benhaddou, zegt het u iets? een fantastisch mooie 'world heritage site', dat zou het u moeten zeggen. en wist u bijvoorbeeld dat de films 'the mummy' en 'gladiator' (maar ook 'lawrence of arabia') is opgenomen in ouarzazate?

nu ja, de wereld bleek wederom klein te zijn toen de spanjaard vertelde dat hij de buurman is van jan pijnenburg, de drummer van 'just do it'. jan organiseert intieme feestjes voor de buren waar hij drumsolo's geeft (ik heb ooit eens begrepen dat jan nooit echt een goede drummer was, maar misschien als je er wat sangria in giet dat het dan beter klinkt). vervolgens luisterden we de hele avond naar 'sinds een dag of twee' en 'nederwiet' (wist u ook dat er veel hasj is in marokko?).

de volgende dag - dat was dus gister - huurden we een auto en reden daarmee naar de gorges du dades, een vallei dat (die?) zo mooi is dat mijn fototoestel halverwege weigerden nog langer foto's te maken. fijn wel, zo'n autootje, want alleen liftend - geen openbaar vervoer - was ik er waarschijnlijk niet gekomen. 's avonds in tinhrir dronken we thee, aten we brochettes en rookten we wat met de eigenaar van de kashbah waar we zaten. ik zeg u: marokko is zo gek nog niet.

vandaag ga ik fietsen naar een andere vallei (mijn reisgezellen zijn naar de woestijn, maar die ken ik al uit timbuctu - heus niet natuurlijk, maar een mens dient keuzes te maken). ik hoop dat het me uitput, want vanavond neem ik de bus naar meknes om aldaar morgenochtend te arriveren. kriskras door marokko, ik doe het in een handomdraai. enfin, dit is het voor nu, want om nu midden op de hete dag een beetje door een stoffige vallei te fietsen - ce n'est pas un bon idée! (oh god, mijn frans is zo verschrikkelijk - ik ben blij dat ik het land nog niet ben uitgegooid.)

2 opmerkingen:

Dory zei

Maar het is wel een goede leerschool! Vooral blijven oefenen!

Maaike zei

Klinkt allemaal weer geweldig mooi wat je daar mee maakt. Inderdaad jammer van dat tijdverschil dat ze dat nou niet even melden!!!
Succes met fietsen.