ik geloof helemaal niks. ik geloof niet in een god, maar ik geloof ook niet dat er geen god is. dat laatste weet ik namelijk gewoon niet; ik denk alleen dat er niks is. (dit heb ik geleerd van j.h., waarvoor dank!)
veel vluchtelingen geloven wel. hoe erger de ontberingen die ze hebben moeten doorstaan, hoe sterker hun geloof. wat me nu is opgevallen, is dat het verhaal van job het meest populair is onder vluchtelingen. althans, ik ben nu drie keer een vluchteling tegengekomen die zei kracht te putten uit job's verhaal.
(ik heb een degelijke katholieke opvoeding gehad, dus ik ken job natuurlijk ook. we hebben dan wel niet samen geknikkerd, maar ik kan zijn verhaal wel even kort vertellen.) job was rijk, met mooie kinderen en heel veel vee. hij hield van god. de duivel daagde god uit: 'job houdt alleen maar van je omdat hij bloedje rijk is'. toen pakte god alles van job af; zijn vee ging dood, zijn kinderen stierven, zijn geld raakte hij kwijt. maar job bleef van god houden. de duivel liep met zijn staart tussen zijn benen weg, en job kreeg als beloning beter vee, mooiere kinderen en veel meer geld. eind goed al goed.
vandaag las ik het verhaal van mijn collega bij de african service committee over zijn vlucht uit kameroen in de new york times. maar ook de rwandese jongen met wie ik samenwoonde in nairobi vertelde mij over job, en mijn ethiopische vriend / tolk op kantoor: idem dito. allemaal zijn ze fan van job, want het leert hen dat als ze maar blijven geloven in god, het ooit wel eens goed komt. ik vind een dergelijk vertrouwen wel bewonderingswaardig. een mens moet ergens zijn hoop vandaan halen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Hoop doet wel leven!
En leven in afwachting van de hand van god doet vooruitgang stagneren...
Een reactie posten