cassese

stel: je bent een beatles fan. een hele grote beatles fan. en plotsklap sta je oog in oog met ringo en paul die een liedje met je willen zingen. of stel: je bent een groot bewonderaar van schumacher, en opeens staat hij naast je en vraagt aan je of je samen met hem een stukje wilt rijden. tranen-in-je-ogen-ervaring, nietwaar?

nu ja, zoiets had ik vanavond. mijn grote held, de man wiens boek mij inspireerde om internationaal recht te gaan studeren, een van de allerslimste en toonaangevenste internationale juristen. antonio cassese. de kleine briljante italiaan die aan het hoofd stond van het internationale strafhof voor jugoslavie, die onderzoek deed naar de misdaden gepleegd in darfur en die ontelbare boeken en artikelen schreef over het internationale (straf)recht.

hij was te gast in onze werkgroep 'law of genocide' alwaar hij een presentatie gaf over wat hij zoal dacht van de ontwikkelingen in zijn vakgebied. hij besprak casus die ik gelezen had, waar ik mee geworsteld had wetende dat er iets niet klopte maar waarbij ik niet precies mijn vinger op de zere plek kon leggen. meneer cassese legde feilloos uit wat er mis was met deze casus, en dat gaf me zo'n goed gevoel. nooit word ik echt warm van pure juridische dingen (veel meer van het snijpunt van politiek en recht, bijvoorbeeld), maar cassese laat mijn bloed sneller stromen. discussieren met hem over genocide is - nu ja - gewoonweg fantastisch.

na afloop van het college stelde mijn docent - die wist van mijn adoratie - mij aan hem voor. ik werd er verlegen van. toen ik hem vertelde dat hij de reden is dat ik nu een internationaal jurist ben, zei hij: 'oh no, what have i done? please stop before it's too late!'. en toen moest hij al weer gaan, op weg naar belangrijke afspraken met belangrijke mensen.

ik heb mijn held ontmoet, en dat vind ik echt heel erg cool!