pvda met uitzicht

gisteravond waren d. en ik op een pvda-bijeenkomst. dat is natuurlijk niet zo gek, er zijn pvda-bijeenkomsten aan de lopende band. deze was echter in new york, op het dakterras van heleen mees, met een select gezelschap van 16 mensen waaronder bovengenoemde feminist, de voorzitter van de pvda lilian ploumen, en d'66er boris dittrich (thans werkzaam bij human rights watch). onder het genot van een exclusief diner met schaaldieren en kazen (wisten jullie dat er in een krab eigenlijk geen vlees zit en dat het eigenlijk enkel vermakelijk is omdat bij het breken van de poten weleens een stukje in het haar van je buurvrouw kan vliegen?) werd er gesproken over de toekomst van de pvda.

welke toekomst, zou een goed verstaander nu kunnen opmerken. en terecht. de pvda lijkt haar momentum iedere keer kwijt te raken aan schreeuwers aan rechter- dan wel linkerzijde. er werd derhalve geopperd dat de pvda, en met name woutertje bos, de nuance maar eens moet vergeten om hard mee te gaan huilen met de wolven in het bos. opmerkelijk was ook dat hoewel het thema van de avond 'de toekomst van de progressieve pvda' was en ploumen zich druk maakt over het feit dat wilders wegloopt met de homorechten, de passie bij de aanwezigen eigenlijk pas op gang kwam toen het over arbeid en economie ging. schoenmaker, blijft bij je leest, leek de boodschap aan de voorzitter te zijn.

bij mijn vertrek werd me op het hart gedrukt dat ik niet zomaar alles van het gezegde die avond op mijn weblog kon publiceren. ik lachte hartelijk, liet weten dat ik heus wel discreet kan zijn en treuzelde nog even omdat het uitzicht vanaf het dakterras in brooklyn op de east river en skyline van manhattan magnifiek was. wat ik nu precies wel en niet mag vertellen is me enigszins onduidelijk. grote geheimen zijn er niet over tafel gegaan. mevrouw ploumen is daarvoor ook een te slim politicus: ze liet niets los over eventuele geruchten in wandelgangen en binnenkamertjes. en zo hoort het ook. ik vind der een leuk mens.