onderweg

je suis la!

ik zeg dat in het frans, omdat onze taxichauffeur gisteravond de hele weg van het vliegveld naar manhattan down town in het frans aan het praten was. alles had ik verwacht, amerikaans, brits, spaans, slang, maar frans? nou ja. omdat mensen altijd willen weten hoe de vlucht was: die was prima. na eerst in het vliegtuig van plek te zijn gewisseld om naast elkaar te kunnen zitten (i'm sorry, can i ask you something? i just got married and i'm now on my honeymoon, so i really would like to sit next to my husband...) en daarna een overheerlijke diabetische maaltijd te hebben genuttigd (die had d. voor me besteld, god mag weten waarom) moesten we twee uur in de rij voor de douane staan.

dat wachten was irritant, maar eigenlijk verliep het vlekkeloos. ik had verwacht dat we ons moesten ontkleden, dat slangetjes met camera's in al onze holtes werden gestopt, dat we gewaterboard zouden worden om uit te vinden waarom ik ooit een krantje van de internationale socialisten had gekocht, dat onze koffers helemaal overhoopt zouden worden gehaald. maar nee. onze vingerafdrukken werden genomen, een foto werd gemaakt en na 1 vraag aan d. (wat is je beroep? husband!) konden we gaan. jammer eigenlijk wel, want nu heb ik daarover geen spannend verhaal.

na de taxirit en het eerste uitzicht op manhattan by night kwamen we aan bij a., een vriendin die diezelfde plek op columbia heeft dit jaar als ik aankomend jaar. in een vet appartement op 10th en a av (ik weet nu al op mijn duimpje de weg in manhattan, sterker nog: als mijn broekzak!) mochten we slapen, wat wel relaxed was want we waren al bijna 24 uur wakker. we werden wakker om half zes (suffe jetlag) en na een fix ontbijt voor heel weinig dollars (lang leve de instortende hypotheekmarkt alhier!) sprongen we weer in een taxi naar ons nieuwe appartement.