consulaat

vanochtend diende d. en ik om half negen ons met gepoetste tandjes te melden bij het amerikaanse consulaat. na gister alle documenten eindelijk in orde te hebben (dat getrouw van ons zorgt voor enige heisa) had ik vanochtend zelfs mijn cijferlijst mee om indruk te maken. je weet maar nooit. beetje jammer nu is dat ik helemaal niets spannends kan melden over het bezoek aan dit niet eens zo heel zwaar beveiligde complex op het museumplein. we gingen gewoon naar binnen, moesten eventjes wachten, kwamen aan de beurt, moesten nog weer eventjes wachten (ik krijg nu zin in pizza), werden vervolgens nog een keer geholpen en kregen toen te horen dat onze paspoorten met visum binnen drie werkdagen op de mat zouden liggen.

ce ca. niks geen moeilijke vragen over het waarom van ons trouwen, hoe we de boel zouden gaan financieren, waarom ik een lidteken op mijn duim heb (er werden vingerafdrukken gemaakt... hmm...) enzovoorts enzoverder. ook geen afsnauwende beambten of machinegeweren. beetje saai dus eigenlijk; geef mij maar de grens van rwanda met congo. desalniettemin, goede zaak is nu wel dat we officieel naar de vs mogen! derhalve konden we boeken: volgende week donderdag bleek het goedkoopst. ik besef me net dat dat al over acht dagen is. whiehoe!