vriendschap

{voordat ik begin met het schrijven van het stukje, wil ik even opmerken dat ik een spierbal op mijn bovenarm heb zitten die maar niet weg wil}

gister na het werk had ik een goed gesprek met mijn huisgenoot. ik heb namelijk de harde levensles geleerd dat het erg lastig is om een vriendschap met een keniaan op te bouwen. inmiddels heb ik hier een aantal mensen ontmoet die niet zijnde mijn collegae, huisgenoten of vrienden van huisgenoten. en het punt is: bijna al deze mensen lijken meer te willen dan gewoon af en toe een biertje met me te drinken. daarmee bedoel ik niet per se iets seksueels, alhoewel wazungu (witten) wel bekend staan om hun lossere seksuele moraal.

als witte wordt je namelijk geacht rijk te zijn en macht te hebben. bovendien wordt je als een goede vangst gezien: in het openbaar een biertje drinken met een witte verhoogt je status aanzienlijk. (nou ben ik natuurlijk ook wel adembenemend mooi enzo, maar toch.) deze mensen zijn derhalve niet zozeer geinteresseerd in mij als wel in mijn huidskleur. nu zit ik met het volgende: ik wil niet alleen maar witte vrienden maken hier. het is heel gemakkelijk om in het expatwereldje te blijven en nooit een stap daarbuiten te zetten, maar ik ben verdorie in kenia dus ik wil met kenianen omgaan!

aanstaande woensdag gaan we op mijn initiatief - want dat ben ik, een initiatiefnemer pur sangue - met een paar vrienden en een aantal bewakers ergens in de stad de halve finale van de champions league kijken. die bewakers zijn dus allemaal keniaan en niet per se uit de hoogste klasse afkomstig. maar ik blijf het gewoon proberen, want het is eigenlijk gewoon stom dat het niet zou lukken. overigens, die bewakers zijn ontzettend aardige jongens, en bovendien is het hun taak om mij te beschermen tijdens het werk, dus dan kunnen ze dat tijdens het biertje drinken in de stad ook wel doen. (desnoods gooi ik mijn spierbal in de strijd, maar zover zal het vast niet komen.)