dit is mijn 100ste bericht. 100 verhaaltjes over mijn geestelijke en lichamelijke gesteldheid, over vluchtelingen en asielzoekers, over de verkiezingen in kenia (en een paar over die in de vs), over thuis, vrienden, uitgaan en reizen. vanaf december is er meer dan 2200 keer gekeken hoe het met mij ging. nu weet ik natuurlijk wel dat mijn ouders voor de helft daarvan verantwoordelijk zijn, maar toch.
anyhow, ik voel de opwinding door mijn aderen stromen: nog maar drie nachtjes slapen en dan gaat het feest weer beginnen. ik mag - na niet eens zo heel veel zeuren, niemand wil het doen - maandag beginnen aan de desk. het wordt druk, dat is zeker, maar hoe druk is onduidelijk. de beveiligingsmensen zijn voorbereid op een demonstratie of rel, het wordt vast feest. mochten de vluchtelingen de compound platbranden maandag, dan heb ik in elk geval foto's voor het nageslacht. ik ga ze nu maken en zal ze vanavond op het wereldwijde web zetten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Zou het de helft zijn? Het zijn in ieder geval hele leuke, emotionele, spannende en interessante stukjes!
Wij hopen dat je er nog velen zal schrijven.
Velen met ons genieten er ook van!
Rob en Dory
En het schrijft en het schrijft en het schrijft maar, om de Osdorp Posse erg vrij te vertalen. 100 stukjes alweer. Mart Smeets of de gemiddelde publiciteitsbeluste Volkskrantcolumnist had al minstens drie verzamelbundels uitgebracht.
Succes bij de desk maandag. Goed bezig. Maar ach, dat weet je zelf ook wel.
Overigens ben ik vandaag er achter gekomen dat de roergangster (de RM) van links bolwerk UvA een Wilders-adept is. Het moet niet gekker worden. Maar dat terzijde.
Een reactie posten