the move

het kantoor verhuist. daarom was het vandaag de laatste dag aan de desk voordat we drie weken sluiten. veel vluchtelingen wisten dat, en kwamen vandaag voor het een of ander. it was a hellish day: ik was pas klaar om drie uur. zeven uur non stop vluchtelingen te woord staan, heen en weer rennen tussen het kantoor en de desk, mensen bellen, tolken vinden: nu ben ik een beetje uitgeput.

het huidige kantoor bestaat uit een groot stenen gebouw en een tuin met allemaal kleine gebouwtjes. in die gebouwtjes worden de interviews gehouden, eligibility zit daar en de tolken zijn met z'n allen als haringen in een ton gestopt. maar er staat ook een bidgebouwtje, dat echter deze week is afgebroken in verband met de verhuizing. dat betekent dat de moslims, en onder de tolken zijn een aantal moslims, hun gebed in de open lucht moeten doen, tussen al het bouwafval. het ziet er zo treurig uit. ik hoop dat we in het nieuwe gebouw weer een proper huisje voor ze hebben.

ondertussen heb ik helemaal geen zin om te verhuizen. ook al zit ik hier pas zeven weken, ik ben gehecht aan dit rare gebouw met gaten in de muren en niet-goed-sluitende-deuren. bovendien is het nieuwe kantoor een stuk verder weg van mijn appartement dat het huidige, dus dan kan ik 's avonds niet meer naar huis wandelen (want dan is het donker, en ik ben nog niet zo stoer / stom om in het donker te gaan wandelen). morgen koop ik een fiets!