joepie de poepie

tien redenen waarom gister toch nog een fantastische dag werd (ondanks het gebrek aan energie):

1. tussen de middag ging ik lunchen met mijn huisgenoten en dat was heel erg gezellig;
2. daarna had ik een afspraak met een jongen die ik heb ontmoet tijdens een rapwedstrijd en die toen een tas voor me zou maken. well, he did, en de tas is erg cool en het was bovendien een gezellig samenzijn. deze jongeman probeert het te maken in de hiphop / r&b en ik ben nu blij dat ik een periode in mijn leven had waarin ik luisterde naar tupac shakur en babyface;
3. ik heb mijn eerste rit in een matatu gemaakt!!! ik vertelde eerder over de matatu, de-busjes-des-doods. ik zat helemaal opgevouwen met mijn knieen in andersmans nek terwijl luide gangsterrap uit de speakers schalde en me half doof maakte. een ritje naar het centrum, van tien minuten ongeveer, kost 20 cent. en ik voelde me ongelooflijk cool (al was ik een beetje zenuwachtig dat dit het laatste ritje in mijn leven zou zijn gezien de beroerde en levensgevaarlijke rijstijl van de bestuurder);
4. toen ik vanuit de stad weer naar westlands reisde, kwam de matatu vast te zitten in het verkeer. daarom was ik veel te laat in het restaurant waar we hadden afgesproken omdat het de laatste avond met mijn engelse huisgenoot is. ik kwam in het donker aan. maar toen ik er eenmaal was, vlogen mijn huisgenoten me om de hals omdat ze dachten dat ik dood was (mijn telefoon was weer eens leeg). ze waren dus bezorgd om me en dat betekent dat ze me lief vinden;
5. op de weg van de matatustandplaats naar het restaurant besloot ik bij een apotheek iets te kopen voor mijn allergische aanvallen hier. ik heb pillen aangeschaft die ervoor moeten zorgen dat ik niet om de drie dagen een acht uur lange uitputtingsslag moet meemaken met mezelf waarbij het snot uit alle openingen van mijn gezicht naar buiten komt puilen.
   
6. we aten in een pizza restaurant (behoeft geen verdere uitleg);
7. ik was in het restaurant aan het praten met een belgische jongen over voetbal en we hadden een meningsverschil over wie de coach van barcelona was geweest. hij was ervan overtuigd dat het patrich kluivert was (pfffff), ik weet natuurlijk dat het marco van basten is: ik heb hem tenslotte zelf gezien toen ik naar de wedstrijd barcelona - real zaragossa ging (ja lieve mensen, daar ben ik geweest, wat is mijn leven toch een opeenstapeling van coole gebeurtenissen). we hebben gewed om twee biertjes, en ik weet dus zeker dat ik die ga winnen;
8. tijdens het eten in het restaurant en later op ons balkon dronk iedereen veel bier en had ik (daarom?) heel goede en intieme-wat-gaan-we-doen-met-de-rest-van-ons-leven gesprekken met mijn tafelgenoten en later balkongenoten;
9. diep in de nacht kreeg ik een vet leuk en lief smsje van d;
10. en vandaag (oke oke, dat was dus niet gister, maar ik zei tien en ik kon er maar negen verzinnen) heb ik vier boeken gekocht waar ik heel enthousiast over ben: the white man's burden van william easterly, the end of poverty van jeffrey sachs (de ondertitel van het eerste boek is: why the west's effort to aid the rest have done so much ill and so little good, die van het andere boek: how we can make it happen in our lifetime. de twee auteurs haten elkaar), on human rights van verschillende auteurs en we wish to inform you that tomorrow we will be killed with our families van philip gourevitch (ben je niet trots op me, d te c?).
    

ik heb een goed leven.

--- update 16 maart
ik ben een domme sukkel (en de belg ook). het is frank rijkaard. maar echt bruin is hij niet. anyway, nu moeten we elkaar een biertje geven. ook geen punt.