flierefliet

whoohoei, ik ben weer terug. de busreis terug was zo mogelijk nog erger, want wederom was het veel te krap (het is echt niet dat ik zo dik ben, trouwens), maar nu zat ik aan het gangpad. of eigenlijk, 1 bil zat aan het gangpad, de andere bil hing er boven. reuze comfortabel. en daarnaast was de helft van de weg opgebroken, waardoor we over een zandpad moesten rijden. hotseklots. maar het was ook wel heel leuk, want ik maak goede vrienden met mijn ipod. iedereen vindt dat ding enorm interessant, en iedereen is fan van michael jackson (natuurlijk, hoe kan je dat niet zijn).

vandaag ben ik weer vrolijk aan het werk, alhoewel er niets te doen is. dus praat ik veel met mijn collegae, de tolken en de bewakers. misschien dat ik deze week even naar ons 'safe house' kan om de vluchtelingen die daar zitten (eigenlijk allemaal high profile vluchtelingen, die als ze niet daar zitten gegarandeerd vermoord worden hier in nairobi) te bezoeken. er zit nu een groep van zes jongens (mijn leeftijd) die ik geholpen heb aan de desk en waarmee ik sindsdien een goede band aan het opbouwen ben, al is dat eigenlijk niet toegestaan. ze vroegen mijn emailadres, maar dat mag ik niet geven. ze zouden misschien het idee kunnen krijgen dat dat ze voordeel zou kunnen geven, en als andere vluchtelingen erachter komen, zouden die jaloers kunnen worden.

voor je het weet is het corruptie en wordt er een onderzoek vanuit geneve ingesteld. in 2001 was er een dergelijk onderzoek, omdat naar buiten kwam dat medewerkers konden worden omgekocht door de vluchtelingen. een speciale commissie uit geneve kwam toen de boel inspecteren, waarna iedereen die betrokken was (en dat was bijna iedereen) werd ontslagen. dit kantoor heeft dus een slechte naam, en ik wil vooral voorkomen dat door mijn schuld die naam eer aan wordt gedaan. maar het feit dat normaal menselijk contact eigenlijk niet mogelijk is, is wel moeilijk.