eigenrichting

elke dag nog ben ik verbaasd over hoe zaken hier geregeld worden. vandaag zelfs al twee keer, en dan is het nog maar net lunchtijd! tijdens die lunch vertelde een andere stagiaire over een diefstal in zijn huis. afgelopen zaterdag was daar een feest, omdat zijn huisgenote - tevens stagiaire bij unhcr - vertrekt. ik was daar, het was heel erg druk. blijkbaar was er na het feestje iemand in de tuin blijven slapen, die de volgende ochtend vroeg de compound uit sloop met een camera, de huissleutels en wat geld.

de jongen vertelde me dat hij via via erachter kwam wie het was en waar hij uithing. nadat hij hem gevonden had, hield hij hem aan met de hulp van wat vrienden, om vervolgens in een taxi naar het politiebureau te rijden. daar werden ze alleen gelaten in een kantoortje, en kon de jongen deze man verhoren. inderdaad, dat doe je dus zelf. hij kwam erachter waar de huissleutels waren, maar de camera is nog steeds zoek. als dank voor de faciliteiten van de politie gaf de jongen hen een fooi.

verbazing nummer twee: een keniaanse medewerker van unhcr vertelde aan een ander over haar neef. ik zat toevallig in hetzelfde kantoortje. de bewuste neef had het uitgemaakt met zijn vriendin, en daar was zij zo kwaad over dat ze hem vergiftigde (ze had nog steeds de sleutels van zijn appartement). als gevolg daarvan raakte hij - gelukkig tijdelijk - verlamd vanaf zijn middel. in het kader van: als je mij niet meer wilt bevruchten, dan niemand niet. tamelijk rigoreus, nietwaar? het kan echter erger. in sommige meer agrarische delen van het land gooit men zuur (als in: wegbrandende substantie) over vrouwen heen. als straf voor het een of ander. ik kan een plaatje bijvoegen met het gevolg hiervan (vreselijke brandwonden), maar ik denk dat jullie de gruwel ervan zo ook wel doorhebben.