mijn dag aan de desk was weer tamelijk enerverend. gister waren de vluchtelingen allemaal rustig en vriendelijk en beleefd. vandaag waren ze dat niet. het is raar, maar het lijkt wel alsof er een soort vibe door de wachtenden gaat die bepaalt wat voor dag het wordt. mensen waren vandaag erg ongeduldig, werden boos (soms terecht) of zelfs agressief.
een van de vluchtelingen had vorige week een interview, waarvoor hij niet kwam opdagen. vandaag was hij er wel, en hij eiste dat hem een interview werd gegeven. zo werkt het natuurlijk niet, kom zeg! dat werd hem verteld, maar hij weigerde weg te gaan. boos schreeuwde hij van alles; ik heb vandaag geleerd dat corruptie in het ethiopisch hetzelfde klinkt als in het nederlands. uiteindelijk moest de bewaking eraan te pas komen om hem weg te slepen, en dat ging met nogal wat krachtinspanningen van beide kanten gepaard.
als de bewakers geweld gaan gebruiken, zet dit direct kwaad bloed bij de andere vluchtelingen. soms komen ze de vluchteling te hulp, dan moet de desk gesloten worden. vandaag stonden ze er alleen dreigend bij. goede werkomgeving is dit, dat moet ik wel zeggen...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Best heftig zeg! Maar ik kan me wel indenken hoe deze mensen zich moeten voelen. Wij worden al ongeduldig wanneer we in de rij staan bij AH of zo. Bij ons is wel afspraak is afspraak en daar moet je je aan houden. Dit is dus niet in Kenia?
Rob
Een rij bij UNHCR geeft niet direct aan hoe de Keniaanse samenleving in elkaar zit. Natuurlijk heeft een afspraak hier veel waarde; daarom kon deze man ook niet gister opeens een interview krijgen (hij kwam immers zelf zonder opgaaf van reden niet opdagen op zijn eerste). Goed lezen!
Een reactie posten