papaya en matatu

een beetje bijgekomen, dat ben ik wel. viel gister om half tien in slaap, om vervolgens om half vijf gewekt te worden door een smsje en een haan die kraaide. half vijf vind ik geen goed tijdstip voor een haan om te kraaien (voor smsjes wel!). het ontbijt is van half acht tot negen: dat betekent dus dat ik om kwart voor negen naar beneden sprint om nog net op tijd wat naar binnen te kunnen stoppen. heel typisch: allerlei tropische vruchten lagen klaar om verorberd te worden (denk aan mango, papaya, ananas, sinaasappel, en dingen die ik niet kende).

als ik over straat loop voel ik me een enorme allochtoon; het is heel raar om een van de zeer weinige blanken te zijn. misschien dat ik morgen een burka aandoe; dat zou goed passen bij de moskee naast het gasthuis. de ochtendoproep van vijf uur heb ik nog niet gehoord, thank god (aan hem zal het waarschijnlijk niet liggen). er wordt ook veel getoeterd, maar of dat naar mij is of naar de auto's voor / achter / naast / soms onder is, is onduidelijk. er zijn hier erg veel kleine busjes voor personenvervoer, matatu's; mijn taxichauffeur vertelde me gister dat je niet wordt aangenomen bij een taxi-bedrijf als je chauffeur van zo'n matatu bent geweest

vlakbij het hostel is een groot winkelcentrum: sarit centre. de naam verwijst waarschijnlijk naar de grote hoeveelheid indisch mensen die hier werken en rondlopen. vandaag doe ik daar weer boodschappen (geen blikjes soep nu, in het gasthuis mag ik dat niet opwarmen, erg fijn), zit op internet en koop een telefoonkaart. ik heb nu dus ook een nummer hier! de eerste beller was de jongen uit de telefoonzaak die me de simkaart verkocht. beetje dubieus. morgen ga ik lunchen met twee andere stagiaires van unhcr, ik kijk daar heel erg naar uit (even ander contact dan de duitse nonnen in het gasthuis). toedeloe!


dit is de keniaanse lucht, vanuit het vliegtuig gemaakt. ik heb nog niks anders spannends, maar dat komt wel!