ajax oftewel verdi

heujh, heujh, ajax! ik mis de graslucht van de arena (er ligt gras toch? of is het plastic? anyway) en de vrolijke supporters. gister was het net alsof ik weer terug was in amsterdam-zuidoost. plaats van handeling: het lincoln center for the performing arts, alwaar verdi's il trovatore door het metropolitan operagezelschap werd opgevoerd. hoewel het natuurlijk een italiaanse productie is, kon door middel van de ondertiteling die iedereen voor zijn eigen stoel ingebouwd heeft alles prima gevolgd worden. en dat was fijn, want niet alleen is het een mooie opera, maar het verhaal is ook spannend.

zoals wanneer de zigeunerin per ongeluk haar eigen zoontje in het vuur gooit, in plaats van het broertje van de count. of wanneer diezelfde zigeunerin in brand staat (er is veel vuur, that's for sure). wanneer dat aan haar geadopteerde zoon - het broertje dus - wordt verteld, gaat hij daar eerst een liedje over zingen 'oh wat ben ik boos, ik ben zo boos, zoooo boos' voordat hij haar gaat redden. maar goed, het is opera.

anyways, ajax dus. met stomheid geslagen was ik toen tijdens het applaus na de liedjes (hoe heet dat: stukken? zangdelen?) mensen achter mij op de staplekken - lozers! - op de stoelen gingen slaan, net zoals ajaxsupporters altijd op de reclameborden achter in de arena slaan. het ging van 'bjong bjong bjong' en paste niet zo goed met het 'bravo' dat anderen uitkraamden. en helemaal verbaasd was ik toen er mensen al weggingen nog voordat de laatste toon gezongen was. 5 minuten voor het eind van de wedstrijd verlaten zogenaamde 'supporters' ook altijd de arena, zodat ze snel de parkeergarage uit kunnen. dat is wel zoiets stoms, een straf met elektrische schokken zou best op zijn plek zijn. maar zelfs tijdens de opera is dat dus gesneden koek. alsof die mensen met de auto naar hartje manhattan zijn gekomen! [schud hoofd meewarrig]