vrijdag 13 juni 2008

weer terug in rwanda, de hemel

zojuist ben ik in de hemel beland. rwanda, lieve mensen, rwanda is zo ongelooflijk mooi. regelmatig voel ik de behoefte om hardop te zingen, of opeens heel erg te lachen, gewoon omdat het allemaal zo fantastisch is. het lijkt wel alsof ik continu high ben...

gistermiddag en -avond heb ik opgetrokken met een congoleze jongen, die net klaar was met zijn studie 'social development' (hij wil zijn land graag veranderen), maar nu in het hotel werkt waar ik logeerde omdat er gewoonweg geen banen zijn. halverwege de avond vertelde hij dat hij 1 dollar per dag verdient (daarvoor werkt hij overigens van acht uur 's ochtends tot de volgende dag acht uur 's ochtends: ik had tien minuten nodig om dat tot me door te laten dringen). hij is dus een van die mensen waar je altijd over leest, die met minder dan een dollar per dag moet rondkomen. ondanks alles was hij zo aardig en vrolijk, en zat hij vol ideeen hoe congo moest verbeteren.

vanochtend sprong ik achter op een brommer terug naar gisenyi in rwanda (na eerst weer een fortuin te hebben betaald om rwanda in te komen, het is maar goed dat ik een hoop dollars bij me heb). daar nam ik de bus naar kibuye, wat ook aan lake kivu ligt. 'de bus nemen' moet overigens even uitgelegd worden: er was eigenlijk geen plek meer, sterker nog, de bus puilde reeds uit zijn voegen met mensen, kippen, tassen en onduidelijke balen. ik denk dat er twee keer zoveel mensen in de bus zaten (en stonden...) dan normaal mogelijk is. voor een mzungu is echter altijd plaats... iedereen had me eerder afgeraden om deze bus te nemen, omdat 'ie zo vol is en de weg allesbehalve smooth is. dat beschouw ik echter als een uitdaging; dus zittend op mijn tas in het gangpad naast de chauffeur, onderwijl aangegaapt door half rwanda, had ik de mooiste busreis uit mijn leven.

ik zou graag willen dat ik het talent van adriaan van dis had, zodat ik mijn zes uur durende tocht zo kon beschrijven dat je het gevoel krijgt er zelf bij te zijn geweest. de weg was een uit de klauwen gegroeid karrenpad en de bus er eentje zonder vering. maar het landschap van rwanda, de theevelden op de heuvels, de vrouwen langs de weg met een kind op hun rug en bundel van het een of ander op het hoofd, de mannen met een manchette in de hand, de kleine kindjes in lompen maar oh zo vrolijk... rwanda is fantastisch!

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Deze ervaring staat dus op je netvlies gebrand en zal je nooit meer vergeten. Wat je omschrijft is dus dat wat wij op tv zien. Het gebeurt echt!!!
Een ding is waar, het is een overgetelijke ervaring die je daar op doet.

Anoniem zei

Vanaf mijn werk zit ik even in Afrika! Ik heb geen Adriaan van Dis nodig, jij kan het ook!!!!
Even geen uitslapers, maar de zalige werkelijkheid!