ai ai ai. dit is het laatste bericht hier. immers, de 540 dagen van buitenlandpret zijn voorbij.
wel zijn er 1461 nieuwe dagen aangebroken: de vier jaar die ik erover zal doen om te promoveren en waarbij ik tevens lid van de gemeenteraad van amsterdam ben. u kunt alle spannende zaken volgen op mijn nieuwe website http://evelienvanroemburg.wordpress.com/. hoera!
als archief blijft deze weblog mooi in de lucht. hartelijk dank voor het lezen ervan!
maandag 4 januari 2010
woensdag 11 november 2009
maxime en avigdor
kijk ze nou toch samen staan.
maxime verhagen, die in de verte al zijn premierschap op hem ziet wachten, als die vermaledijde balkenende zijn landgenoten nou maar een plezier wil doen en naar europa vertrekt. en avigdor lieberman, die schaamtevol zijn blik op de grond richt omdat hij zijn arabische collegae in de knesset heeft vergeleken met nazi collaborateurs.
er is veel gezegd over deze ontmoeting. wat betekent dit officiële tête-à-tête tussen de twee ministers van buitenlandse zaken? heeft maxime de oren gewassen van zijn collega, heeft hij hem even goed de les gelezen - politiek correct als we zijn in nederland? of heeft juist avigdor tegen maxime gezegd dat die bezuiniging op personeel bij nederlandse ambassades echt niet door de beugel kan?
misschien hebben ze wel alleen maar thee met elkaar gedronken, onderwijl stilletjes knarsetandend denkend: 'hij heeft dezelfde kleren aan als ik! als we vrouwen waren geweest, was dit een serieuze modeflater geweest.'
wie zal het zeggen?
maxime verhagen, die in de verte al zijn premierschap op hem ziet wachten, als die vermaledijde balkenende zijn landgenoten nou maar een plezier wil doen en naar europa vertrekt. en avigdor lieberman, die schaamtevol zijn blik op de grond richt omdat hij zijn arabische collegae in de knesset heeft vergeleken met nazi collaborateurs.
er is veel gezegd over deze ontmoeting. wat betekent dit officiële tête-à-tête tussen de twee ministers van buitenlandse zaken? heeft maxime de oren gewassen van zijn collega, heeft hij hem even goed de les gelezen - politiek correct als we zijn in nederland? of heeft juist avigdor tegen maxime gezegd dat die bezuiniging op personeel bij nederlandse ambassades echt niet door de beugel kan?
misschien hebben ze wel alleen maar thee met elkaar gedronken, onderwijl stilletjes knarsetandend denkend: 'hij heeft dezelfde kleren aan als ik! als we vrouwen waren geweest, was dit een serieuze modeflater geweest.'
wie zal het zeggen?
zondag 8 november 2009
potje v
groenlinks amsterdam heeft een clubje - vooral oudere heren, maar ook een enkele dame - die elkaar op onregelmatige basis op zondag ontmoeten in ofwel het rembrandt- danwel het oosterpark. twee of drie keer heb ik meegedaan, daarna vertrok ik voor 540 dagen (u wel bekend). maar vandaag, op de dag die begon met stralend blauwe hemel maar die om omstreeks 2pm (het moment dat wij elkaar zouden treffen) grauw, grijs en koud was, vandaag werd er weer gevoetbald.
van de p. was mee, niet alleen voor de rijm, maar ook omdat het me handig leek om enige versterking in te schakelen. het mocht niet baten. de 49e en 56e jarigen hakten ons in de pan, ondanks verwoede pogingen van mijn persoon om beide heren een aantal blessures toe te delen.
het werd 10-6, waarbij wij niet de thuispartij waren. hoe dan ook: van die 6 scoorde ik er wel 5, eentje vanuit stilstand waarbij ik de bal aannam op mijn rechterbovenbeen om vervolgens met mijn linkervoet te scoren. ziet u het voor u? het doelpunt was qua schoonheid vergelijkbaar met de goal van bergkamp tijdens de kwartfinale tegen argentinie op het wk 1998 (ik ken mijn pappenheimers).
enfin. mocht u op zondag in amsterdam zijn en u heeft zin in een potje voetbal met groenlinksers en een enkele niet-geallieerde (ik doel op van de p.) waarbij u vooral de kwaliteiten van de oudjes niet moet onderschatten: schroomt u niet om mee te doen!
van de p. was mee, niet alleen voor de rijm, maar ook omdat het me handig leek om enige versterking in te schakelen. het mocht niet baten. de 49e en 56e jarigen hakten ons in de pan, ondanks verwoede pogingen van mijn persoon om beide heren een aantal blessures toe te delen.
het werd 10-6, waarbij wij niet de thuispartij waren. hoe dan ook: van die 6 scoorde ik er wel 5, eentje vanuit stilstand waarbij ik de bal aannam op mijn rechterbovenbeen om vervolgens met mijn linkervoet te scoren. ziet u het voor u? het doelpunt was qua schoonheid vergelijkbaar met de goal van bergkamp tijdens de kwartfinale tegen argentinie op het wk 1998 (ik ken mijn pappenheimers).
enfin. mocht u op zondag in amsterdam zijn en u heeft zin in een potje voetbal met groenlinksers en een enkele niet-geallieerde (ik doel op van de p.) waarbij u vooral de kwaliteiten van de oudjes niet moet onderschatten: schroomt u niet om mee te doen!
zondag 1 november 2009
de bij
ik heb een nieuwe fiets. en man, wat ga ik nu hard. u moet weten, de ketting en het middenrif van mijn vorige fiets was dermate verguisd dat 'ie continu doortrapte. ieder klein heuveltje was een ware mont ventoux: halverwege kwam ik dus stil te staan. als resultaat moest ik iedere keer als er een brug aankwam afspringen en met de fiets aan de hand naar boven rennen. medefietsers lachten me vaak uit.
ook kon ik de versnellingen niet meer instellen, en mijn fiets had het wijze besluit genomen om dan maar op de zwaarste versnelling stil te blijven staan. niet alleen zorgde dat ervoor dat ik niemand nooit niet bij kon houden (d vond me dus bijzonder langzaam, terwijl ik van nature een snelle fietser ben), maar ook ontplofte mijn bovenbenen iedere keer en kwam ik heet en bezweet op de plek van bestemming aan.
ain't no more! voor mijn verjaardag kreeg ik namelijk een mooie zwart/gele fiets van d. ik noem hem ook wel 'de bij'. enfin, de bij dus, die heeft geen last van kettingen en middenriffen en versnellingen. ik en de bij gaan daarom razend hard, en opeens kom ik overal op tijd aan (dat ik altijd te laat kwam lag dus aan de fiets, dat u het even weet). het is de derde nieuwe fiets in korte tijd (ik kocht er ook eentje in nairobi en new york), maar de bij en ik zijn voorlopig het beste duo.
ook kon ik de versnellingen niet meer instellen, en mijn fiets had het wijze besluit genomen om dan maar op de zwaarste versnelling stil te blijven staan. niet alleen zorgde dat ervoor dat ik niemand nooit niet bij kon houden (d vond me dus bijzonder langzaam, terwijl ik van nature een snelle fietser ben), maar ook ontplofte mijn bovenbenen iedere keer en kwam ik heet en bezweet op de plek van bestemming aan.
ain't no more! voor mijn verjaardag kreeg ik namelijk een mooie zwart/gele fiets van d. ik noem hem ook wel 'de bij'. enfin, de bij dus, die heeft geen last van kettingen en middenriffen en versnellingen. ik en de bij gaan daarom razend hard, en opeens kom ik overal op tijd aan (dat ik altijd te laat kwam lag dus aan de fiets, dat u het even weet). het is de derde nieuwe fiets in korte tijd (ik kocht er ook eentje in nairobi en new york), maar de bij en ik zijn voorlopig het beste duo.
zondag 25 oktober 2009
multiculti, c'est vrai
die darmen van mij houden het nog geen week uit zonder broccoli en stamppot. iemand tips over hoe ik mijn ingewanden koest kan houden in hete, droge landen? enfin, inmiddels gaat het al weer hoor, maar in fes was het huilen met de pet op. dat kwam ook een beetje omdat ik nieuwe allstars had gekocht voor 10 euro, maar ze vervolgens was vergeten bij het restaurant waar ik ging eten. de volgende ochtend, toen ik mijn bus moest halen naar casablance, was het nog niet open: ach en wee!
but after hardship comes, well, smoothship. in casablanca aangekomen kende ik natuurlijk de weg, want daar was ik al eens drie uur ofzo geweest. het is altijd zo fijn ergens rond te lopen als je een beetje de weg kent: het scheelt echt enorm in de mate waarin je - al dan niet oprecht - aangeschoten wordt door mannen die je wel even willen begeleiden. over mannen in marokko schrijf ik binnenkort een stukje overigens.
vandaag ging ik, zo vlak voordat mijn vliegtuig vertrekt naar amsterdam, nog langs bij een project dat gesteund is door de gemeente amsterdam. een oud abattoir lag à la westergasfabriek in amsterdam totaal te verpieteren, toen een meneer hiero bedacht dat het wel mooi zou zijn als er een culturele plek van gemaakt zou worden. daarvoor werd de hulp in geroepen van adam en de mensen van de westergasfabriek die een soortgelijke transformatie heeft doorgemaakt.
ik zeg u: het is gelukt om er een enorm inspirerende omgeving van te maken. hoewel er nog veel gedaan moet worden, zijn delen van het complex omgevormd tot expositiehallen en in andere delen kunnen concerten worden gegeven. hier en daar hebben graffiti-artiesten de muren vermooid. tijdens mijn bezoek was net een lokale breakdancegroep aan het oefenen, waarvan één jongen me graag rondleidde. mooi initiatief; ik ben blij dat ik nog even een taxichauffeur veel te veel heb betaald om er heen te rijden.
but after hardship comes, well, smoothship. in casablanca aangekomen kende ik natuurlijk de weg, want daar was ik al eens drie uur ofzo geweest. het is altijd zo fijn ergens rond te lopen als je een beetje de weg kent: het scheelt echt enorm in de mate waarin je - al dan niet oprecht - aangeschoten wordt door mannen die je wel even willen begeleiden. over mannen in marokko schrijf ik binnenkort een stukje overigens.
vandaag ging ik, zo vlak voordat mijn vliegtuig vertrekt naar amsterdam, nog langs bij een project dat gesteund is door de gemeente amsterdam. een oud abattoir lag à la westergasfabriek in amsterdam totaal te verpieteren, toen een meneer hiero bedacht dat het wel mooi zou zijn als er een culturele plek van gemaakt zou worden. daarvoor werd de hulp in geroepen van adam en de mensen van de westergasfabriek die een soortgelijke transformatie heeft doorgemaakt.
ik zeg u: het is gelukt om er een enorm inspirerende omgeving van te maken. hoewel er nog veel gedaan moet worden, zijn delen van het complex omgevormd tot expositiehallen en in andere delen kunnen concerten worden gegeven. hier en daar hebben graffiti-artiesten de muren vermooid. tijdens mijn bezoek was net een lokale breakdancegroep aan het oefenen, waarvan één jongen me graag rondleidde. mooi initiatief; ik ben blij dat ik nog even een taxichauffeur veel te veel heb betaald om er heen te rijden.
donderdag 22 oktober 2009
fiets en thee, geen telefoon
een ieder die ooit nog mijn keniaanse waterschoenen van 2 euro belachelijk maakt, krijgt diezelfde schoenen tegen zijn hoofd. man, wat zijn die dingen fijn. zeker als je met je fiets muurvast komt te zitten in de modder van een palmbomenplantage. het ging zo:
ik zat in een internetcafe het vorige berichtje te typen toen ik een beetje aan de praat raakte met de eigenaar. ik vertelde mijn plan om te gaan fietsen en brahim had nog een fiets staan. zo reed ik op een geleende fiets naar de todra gorges. daarvoor moest ik echter eerst een berg op, maar ervaren bergmountainbiker die ik ben draai ik daar mijn hand niet voor om (een stukje lopen en sleuren aan je fiets hoort gewoon bij de uitdaging). todra gorge = mooi, maar door de overload aan bussen zag ik bijna de gorge niet. de dag daarvoor, toen we met een gehuurd autootje de andere gorge hadden bezocht, was indrukwekkender.
echter, toen moest het leukste deel nog komen. omdat ik het niet zo zag zitten om weer diezelfde berg op en af te fietsen / duwen, ging ik onderlangs via de palmbomenplantage. daarvoor moest ik eerst een rivier over, waarbij ik geholpen werd door een alleraardigste berber die zelf een natte broek kreeg, maar mijn fiets droog aan de overkant bracht. daarna ging ik langs beekjes, over riviertjes, door modderstromen en via slingerpaadjes terug, maar niet zonder acht keer vast te zijn komen zitten in de modder (alhier waren de schoenen dus van groot gemakt), en minstens dertien keer te zijn verdwaald. ze hebben niet echt witte paddestoelen in de plantage die de weg wijzen, maar gelukkig waren er genoeg vrouwen die de was deden en jongetjes die dammetjes bouwden om me te helpen.
anyways, 's avonds pakte ik de bus om naar meknes en chefchaouen af te reizen. dat laatste dorpje ligt in de rif, waar veel nederlandse marokkanen vandaan komen. nu ben ik in fes, waar ik de amerikaan met wie ik in niger heb gereisd en die hier studeert kom bezoeken. fes is net als marrakesh erg toeristisch, zo zag ik net een groepje duitsers lopen met allemaal dezelfde kleur sjaal om. omg. daarnaast ben ik ook mijn telefoon verloren / is gestolen. tikkeltje onhandig, en ik ben er een beetje chagrijnig over omdat dat de eerste keer is dat ik iets kwijtraak op reis. nu ja. dan maar weer een kopje thee.
ik zat in een internetcafe het vorige berichtje te typen toen ik een beetje aan de praat raakte met de eigenaar. ik vertelde mijn plan om te gaan fietsen en brahim had nog een fiets staan. zo reed ik op een geleende fiets naar de todra gorges. daarvoor moest ik echter eerst een berg op, maar ervaren bergmountainbiker die ik ben draai ik daar mijn hand niet voor om (een stukje lopen en sleuren aan je fiets hoort gewoon bij de uitdaging). todra gorge = mooi, maar door de overload aan bussen zag ik bijna de gorge niet. de dag daarvoor, toen we met een gehuurd autootje de andere gorge hadden bezocht, was indrukwekkender.
echter, toen moest het leukste deel nog komen. omdat ik het niet zo zag zitten om weer diezelfde berg op en af te fietsen / duwen, ging ik onderlangs via de palmbomenplantage. daarvoor moest ik eerst een rivier over, waarbij ik geholpen werd door een alleraardigste berber die zelf een natte broek kreeg, maar mijn fiets droog aan de overkant bracht. daarna ging ik langs beekjes, over riviertjes, door modderstromen en via slingerpaadjes terug, maar niet zonder acht keer vast te zijn komen zitten in de modder (alhier waren de schoenen dus van groot gemakt), en minstens dertien keer te zijn verdwaald. ze hebben niet echt witte paddestoelen in de plantage die de weg wijzen, maar gelukkig waren er genoeg vrouwen die de was deden en jongetjes die dammetjes bouwden om me te helpen.
anyways, 's avonds pakte ik de bus om naar meknes en chefchaouen af te reizen. dat laatste dorpje ligt in de rif, waar veel nederlandse marokkanen vandaan komen. nu ben ik in fes, waar ik de amerikaan met wie ik in niger heb gereisd en die hier studeert kom bezoeken. fes is net als marrakesh erg toeristisch, zo zag ik net een groepje duitsers lopen met allemaal dezelfde kleur sjaal om. omg. daarnaast ben ik ook mijn telefoon verloren / is gestolen. tikkeltje onhandig, en ik ben er een beetje chagrijnig over omdat dat de eerste keer is dat ik iets kwijtraak op reis. nu ja. dan maar weer een kopje thee.
woensdag 21 oktober 2009
dagen zijn weken
marokko voelt als thuis, dat is wat ik u kan zeggen. maar voordat ik daarover uitweidt, eerst een groot excuus aan de fans voor de lange afwezigheid. ik beloof beterschap.
goed, marokko dus. het lijkt al wel alsof ik hier twee weken ben, terwijl ik slechts zaterdagnacht met een hoop vertraging in casablanca aankwam. op zoek naar een taxi op het vliegveld liep ik een portier / bode van de gemeenteraad tegen het lijf, die bij zijn familie op vakantie ging. wereld = klein (en dat zou later ook nog blijken). casablanca is de stad zoals ze het beschrijven: vervuild, druk en dus i'm loving it. slapen, kaartje kopen voor bus, niet weten welke tijd het is, drie uur wachten en dan bijna alsnog de bus missen; ik vind dat men op vliegvelden folders moet uitdelen met de tijdsverschillen. dit is toch geen doen zo!
in elk geval, na casablanca kwam marrakesh, wat ik maar verschrikkelijk vond. er was nog net geen patatje van adje, maar verder is het een nederlandse enclave. couscous op het centrale plein was niet onaardig, maar het gesprek van de rotterdammers naast me over hun allergien had me echt bespaard kunnen blijven. de volgende dag ontsnapte ik derhalve zo snel mogelijk naar het atlasgebergte. in de bus zaten drie nederlanders heel nederlands te wezen, maar onaardig waren ze niet: samen met nog een zwitserse en een spanjaard charterden we op de plek van bestemming (ouarzazate) een taxi om een beetje in de buurt rond te rijden. ait benhaddou, zegt het u iets? een fantastisch mooie 'world heritage site', dat zou het u moeten zeggen. en wist u bijvoorbeeld dat de films 'the mummy' en 'gladiator' (maar ook 'lawrence of arabia') is opgenomen in ouarzazate?
nu ja, de wereld bleek wederom klein te zijn toen de spanjaard vertelde dat hij de buurman is van jan pijnenburg, de drummer van 'just do it'. jan organiseert intieme feestjes voor de buren waar hij drumsolo's geeft (ik heb ooit eens begrepen dat jan nooit echt een goede drummer was, maar misschien als je er wat sangria in giet dat het dan beter klinkt). vervolgens luisterden we de hele avond naar 'sinds een dag of twee' en 'nederwiet' (wist u ook dat er veel hasj is in marokko?).
de volgende dag - dat was dus gister - huurden we een auto en reden daarmee naar de gorges du dades, een vallei dat (die?) zo mooi is dat mijn fototoestel halverwege weigerden nog langer foto's te maken. fijn wel, zo'n autootje, want alleen liftend - geen openbaar vervoer - was ik er waarschijnlijk niet gekomen. 's avonds in tinhrir dronken we thee, aten we brochettes en rookten we wat met de eigenaar van de kashbah waar we zaten. ik zeg u: marokko is zo gek nog niet.
vandaag ga ik fietsen naar een andere vallei (mijn reisgezellen zijn naar de woestijn, maar die ken ik al uit timbuctu - heus niet natuurlijk, maar een mens dient keuzes te maken). ik hoop dat het me uitput, want vanavond neem ik de bus naar meknes om aldaar morgenochtend te arriveren. kriskras door marokko, ik doe het in een handomdraai. enfin, dit is het voor nu, want om nu midden op de hete dag een beetje door een stoffige vallei te fietsen - ce n'est pas un bon idée! (oh god, mijn frans is zo verschrikkelijk - ik ben blij dat ik het land nog niet ben uitgegooid.)
goed, marokko dus. het lijkt al wel alsof ik hier twee weken ben, terwijl ik slechts zaterdagnacht met een hoop vertraging in casablanca aankwam. op zoek naar een taxi op het vliegveld liep ik een portier / bode van de gemeenteraad tegen het lijf, die bij zijn familie op vakantie ging. wereld = klein (en dat zou later ook nog blijken). casablanca is de stad zoals ze het beschrijven: vervuild, druk en dus i'm loving it. slapen, kaartje kopen voor bus, niet weten welke tijd het is, drie uur wachten en dan bijna alsnog de bus missen; ik vind dat men op vliegvelden folders moet uitdelen met de tijdsverschillen. dit is toch geen doen zo!
in elk geval, na casablanca kwam marrakesh, wat ik maar verschrikkelijk vond. er was nog net geen patatje van adje, maar verder is het een nederlandse enclave. couscous op het centrale plein was niet onaardig, maar het gesprek van de rotterdammers naast me over hun allergien had me echt bespaard kunnen blijven. de volgende dag ontsnapte ik derhalve zo snel mogelijk naar het atlasgebergte. in de bus zaten drie nederlanders heel nederlands te wezen, maar onaardig waren ze niet: samen met nog een zwitserse en een spanjaard charterden we op de plek van bestemming (ouarzazate) een taxi om een beetje in de buurt rond te rijden. ait benhaddou, zegt het u iets? een fantastisch mooie 'world heritage site', dat zou het u moeten zeggen. en wist u bijvoorbeeld dat de films 'the mummy' en 'gladiator' (maar ook 'lawrence of arabia') is opgenomen in ouarzazate?
nu ja, de wereld bleek wederom klein te zijn toen de spanjaard vertelde dat hij de buurman is van jan pijnenburg, de drummer van 'just do it'. jan organiseert intieme feestjes voor de buren waar hij drumsolo's geeft (ik heb ooit eens begrepen dat jan nooit echt een goede drummer was, maar misschien als je er wat sangria in giet dat het dan beter klinkt). vervolgens luisterden we de hele avond naar 'sinds een dag of twee' en 'nederwiet' (wist u ook dat er veel hasj is in marokko?).
de volgende dag - dat was dus gister - huurden we een auto en reden daarmee naar de gorges du dades, een vallei dat (die?) zo mooi is dat mijn fototoestel halverwege weigerden nog langer foto's te maken. fijn wel, zo'n autootje, want alleen liftend - geen openbaar vervoer - was ik er waarschijnlijk niet gekomen. 's avonds in tinhrir dronken we thee, aten we brochettes en rookten we wat met de eigenaar van de kashbah waar we zaten. ik zeg u: marokko is zo gek nog niet.
vandaag ga ik fietsen naar een andere vallei (mijn reisgezellen zijn naar de woestijn, maar die ken ik al uit timbuctu - heus niet natuurlijk, maar een mens dient keuzes te maken). ik hoop dat het me uitput, want vanavond neem ik de bus naar meknes om aldaar morgenochtend te arriveren. kriskras door marokko, ik doe het in een handomdraai. enfin, dit is het voor nu, want om nu midden op de hete dag een beetje door een stoffige vallei te fietsen - ce n'est pas un bon idée! (oh god, mijn frans is zo verschrikkelijk - ik ben blij dat ik het land nog niet ben uitgegooid.)
donderdag 20 augustus 2009
niger en nigeria
ik leef nog hoor. in benin en later ook niger - want uiteindelijk kregen we onze visa en bereikten we niamey - was internettoegang niet opportuun. de enige keer dat er een werkende computer met gratis internet voor me stond, koos ik ervoor om in het zwembad te blijven liggen. niamey was warm, en het zwembad bracht enige verkoeling. maar het spijt me dat ik vooral de oudere dames onder u schrik heb aangejaagd.
terug naar niger vanuit benin was weer een lange reis, maar de busrit legde ik af met de twee reisgenoten s (amerikaan) en a (burkinabé). dat scheelde erg in de verveling. in niamey hebben we vooral rondgereden in taxi's, kunst gekocht (want s en a hebben een kunsthandeltje in ghana) en gezwommen in de zwembaden van dure hotels. daar heb ik gewerkt aan mijn backward flip - ik kan u zeggen dat het erg tegennatuurlijk is om achterwaarts met het hoofd eerst in het water te springen.
in elk geval, na een paar dagen intense hitte in niamey (wat een onzinnig gedoe hier in nederland met dat weeralarm) moest ik terug naar lagos om daar mijn vliegtuig te halen. s en a reisden dezelfde dag terug naar ghana. noord-nigeria, waar een mens doorheen moet als hij in zuid-nigeria wil aankomen, was niet onrustig meer: het leger had alles onder controle, zo werd er gezegd. weinig merkte ik van de gevechten die twee weken eerder ruim 600 mensen het leefden kostte. jos vooral is een mooie stad, waar ik echter tot op het bot natregende (dat had deels te maken met het feit dat mijn motorchauffeur niet genoeg gas in zijn motor had zitten). na jos kwam lagos, waar ik weer werd opgewacht door mijn eerdere gastheer. 's avonds stapte ik op het vliegtuig, en de volgende dag was ik in londen vanwaar ik - lekker goedkoop, argh! - met de bus naar amsterdam terug ging.
en toen was ik weer thuis, min of meer heelhuids.
terug naar niger vanuit benin was weer een lange reis, maar de busrit legde ik af met de twee reisgenoten s (amerikaan) en a (burkinabé). dat scheelde erg in de verveling. in niamey hebben we vooral rondgereden in taxi's, kunst gekocht (want s en a hebben een kunsthandeltje in ghana) en gezwommen in de zwembaden van dure hotels. daar heb ik gewerkt aan mijn backward flip - ik kan u zeggen dat het erg tegennatuurlijk is om achterwaarts met het hoofd eerst in het water te springen.
in elk geval, na een paar dagen intense hitte in niamey (wat een onzinnig gedoe hier in nederland met dat weeralarm) moest ik terug naar lagos om daar mijn vliegtuig te halen. s en a reisden dezelfde dag terug naar ghana. noord-nigeria, waar een mens doorheen moet als hij in zuid-nigeria wil aankomen, was niet onrustig meer: het leger had alles onder controle, zo werd er gezegd. weinig merkte ik van de gevechten die twee weken eerder ruim 600 mensen het leefden kostte. jos vooral is een mooie stad, waar ik echter tot op het bot natregende (dat had deels te maken met het feit dat mijn motorchauffeur niet genoeg gas in zijn motor had zitten). na jos kwam lagos, waar ik weer werd opgewacht door mijn eerdere gastheer. 's avonds stapte ik op het vliegtuig, en de volgende dag was ik in londen vanwaar ik - lekker goedkoop, argh! - met de bus naar amsterdam terug ging.
en toen was ik weer thuis, min of meer heelhuids.
dinsdag 4 augustus 2009
cotonou
kennen jullie het verhaal van dat meisje dat naar niger ging? ja, die ging niet. of althans, tien stappen over de grens met niger, maar verder kwam het niet. vanuit burkina faso kocht ik een busticket om naar niamey te gaan, en ik gokte erop om aan de grens een visum te kunnen kopen. de grensmeneer pakte mijn paspoort, bladerde erin en gaf het na een uur terug. désolé. het is niet zo goed als een douanemeneer dat zegt. bienvenue, bon voyage, au revoir; dat zijn goede dingen. désolé, quid non.
het was onmogelijk om een visum aan de grens te kopen, dus ik moest terug naar ouagadougou om daar bij de consul van niger er eentje aan te vragen. echter, het consulaat was gesloten voor twee weken, dus toen besloot ik maar naar cotonou, de officieuze hoofdstad van benin, te gaan om daar het visum aan te vragen. met mij werden ook drie amerikaanse jongens geweigerd, en daarmee ging ik toen maar reizen. we stopten halverwege in fada n'gourma in burkina om te overnachten, en daar was net een muziekfestival aan de gang, wat vet leuk was. na een busrit van 24 uur met een grote bus die na drie uur pech kreeg en twee kleine busjes waarin ik bijna dood ging kwamen we in cotonou.
daar ben ik nu, dus. ook hier is de ambassade van niger dicht (désolé) vanwege onafhankelijkheidsdag. bovendien ben ik mijn paspoort toch twee dagen kwijt aan de immigratiedienst van benin, want aan de grens waren de visa op en dus moet ik die nu hier kopen. enfin, een beetje relaxen aan het strand, pizza eten en engels praten met de amerikanen is wel fijn na zoveel bus en mais en frans. morgen ga ik naar lagos, en dan ga ik daar maar kijken of ik een visum voor niger kan krijgen. to be continued.
het was onmogelijk om een visum aan de grens te kopen, dus ik moest terug naar ouagadougou om daar bij de consul van niger er eentje aan te vragen. echter, het consulaat was gesloten voor twee weken, dus toen besloot ik maar naar cotonou, de officieuze hoofdstad van benin, te gaan om daar het visum aan te vragen. met mij werden ook drie amerikaanse jongens geweigerd, en daarmee ging ik toen maar reizen. we stopten halverwege in fada n'gourma in burkina om te overnachten, en daar was net een muziekfestival aan de gang, wat vet leuk was. na een busrit van 24 uur met een grote bus die na drie uur pech kreeg en twee kleine busjes waarin ik bijna dood ging kwamen we in cotonou.
daar ben ik nu, dus. ook hier is de ambassade van niger dicht (désolé) vanwege onafhankelijkheidsdag. bovendien ben ik mijn paspoort toch twee dagen kwijt aan de immigratiedienst van benin, want aan de grens waren de visa op en dus moet ik die nu hier kopen. enfin, een beetje relaxen aan het strand, pizza eten en engels praten met de amerikanen is wel fijn na zoveel bus en mais en frans. morgen ga ik naar lagos, en dan ga ik daar maar kijken of ik een visum voor niger kan krijgen. to be continued.
vrijdag 31 juli 2009
niamey demain
wat zonde toch dat ik uit timbuktu moest vertrekken; ik had het er echt heel leuk. de weg naar niamey voerde mij door de sahel terug naar mopti, met een gestrande dag in een klein kutplaatsje bij de malinese grens alwaar de bus naar burkina faso de volgende dag om 6u wou vertrekken. quid non. om half vier reden we weg. ondertussen leerde ik thee zetten op z'n tuaregs en verbond ik een mevrouw met een beenwond; driewerf hoera voor mijn nog nooit gebruikte verbandkitje. nu ben ik weer in ouagadougou om een dag wat onderhoudswerkzaamheden te plegen (goed eten, degelijk slapen, kleren wassen, fototoestel laten maken, buskaartje niamey kopen). morgen dus naar niger.
maar dan: na niger komt nigeria. niet per se omdat ik zo graag door schietpartijen reis, maar omdat mijn vliegtuig uit lagos vertrekt. (overigens wilde ik ook graag naar kano en bauchi, maar dat lijkt nu niet meer zo oppertuun.) volgens de ambassade kan ik nog steeds wel veilig door het noord-westen reizen, dus dat ga ik dan maar doen. maar eerst nog een week in zuid-niger! inshallah.
maar dan: na niger komt nigeria. niet per se omdat ik zo graag door schietpartijen reis, maar omdat mijn vliegtuig uit lagos vertrekt. (overigens wilde ik ook graag naar kano en bauchi, maar dat lijkt nu niet meer zo oppertuun.) volgens de ambassade kan ik nog steeds wel veilig door het noord-westen reizen, dus dat ga ik dan maar doen. maar eerst nog een week in zuid-niger! inshallah.
Abonneren op:
Posts (Atom)
